Vier op een rij na zege in winderig Oss

Veel tijd voor rust na het drieluik van de afgelopen week was er niet, waar we voor de derde keer op rij op pad mochten voor een uitwedstrijd in de 1e klasse L. Ditmaal stond de clash met O.S.S.’20 MO17-1 op het programma, een wedstrijd die in de vorige fase na een ruime bonus aan speeltijd met 3-3 werd gelijkgespeeld. Het aantrekken van Aat als coördinator en de miljoenentransfer van onze Schotse Hooglander Nairi van afgelopen zomer zijn ons begrijpelijkerwijs niet in dank afgenomen, waardoor de randjes om deze wedstrijd nog net wat scherper zijn dan normaliter al het geval was.

Door uiteenlopende redenen hadden we zelf te maken met een aantal afwezigen en leken we aan te moeten treden met een “gehavend” elftal, maar door de hulp van de MO15-1 en de kwaliteiten die we zelf nochtans in huis hebben stond er weer een stevig fundament op papier. Op het laatste moment kregen we daarbovenop bijval van Zoë (MO15-1), die voor het eerst in een jaar weer haar keepershandschoenen uit het vet had gehaald om ons uit de brand te helpen. Het vooraf besproken wedstrijdplan kon derhalve weliswaar compleet in de prullenbak, maar wij waren uiteraard allang blij dat we op onze gebruikelijke sterkte konden starten.

Uiteindelijk bleken de personele problemen zelfs bij de tegenstander te zitten, die door een aantal zieken en ondanks het meespelen van een dame van de JO17-2 met 10 speelsters aan de wedstrijd moesten beginnen. Dat dit numerieke ondertal niet altijd betekent dat een team zomaar overlopen wordt hadden we zelf een paar dagen eerder bij Margriet al bewezen, dus was het van belang om scherp te starten.

Waar de randjes rond deze wedstrijd scherp zijn, zo was onze openingsfase zeker ook. Binnen een minuut spelen kon Sanne na een mooie individuele actie alleen op de Ossche doelvrouw af, een kans die niet onbenut bleef: 0-1. Na de openingstreffer bleven we redelijk doordrukken en werden er een aantal kansen gecreëerd, maar omdat we wat scherpte en fortuin in de eindfase misten bleef een nieuwe treffer uit. Waar deze tegenstander normaal veel gevaarlijk wordt door vanuit de as de diepte te zoeken, werd dit patroon ze in deze wedstrijd vrijwel onmogelijk gemaakt, dewijl onze “6” Senne de belangrijkste verdedigende zones op het veld uitstekend onder controle had. Met wat bijval van de wind en een solide positionering van het hele team kwam de thuisploeg amper van de eigen helft af.

Ondanks deze controle moesten we na een foutje in de opbouw toch de gelijkmaker incasseren (1-1), waarna we kortstondig naar achteren gedrukt en Zoë met een goede redding een (onterechte) achterstand voorkwam. Na deze opleving van de gastvrouwen werd het wedstrijdbeeld weer hersteld en gingen we op zoek naar de voorsprong. Ondanks het overwicht leken we zelf af en toe te schrikken van de ruimtes die door het overtal ontstonden en in combinatie met windkracht 6 waren we in balbezit te onstuimig. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg onze tegenstander steeds meer moeite om de bovengenoemde ruimtes dicht te lopen, wat werd gecompenseerd met een ongehoord aantal overtredingen en dus vrije trappen. Nadat Sanne tweemaal een vrije trap rakelings over had geschoten bleek de derde scheepsrecht te zijn: van een meter of 25 werd de bal in de bovenhoek geplaatst en zodoende konden we net zoals afgelopen maandag met een 1-2 voorsprong de rust in.

De opdracht voor de tweede helft was om elkaar vaker in de voeten aan te spelen en door de as het overtal uit te spelen om op deze manier de wedstrijd wat eerder in het slot te gooien dan tegen Margriet. We kregen kansen en de tegenstander werd amper gevaarlijk, maar echt doordrukken lukte niet. Ondanks dat dit niet onze beste vertoning was werd er in de tweede helft wel meer getracht te voetballen en zodoende kwamen we vaker aan de bal in gevaarlijke posities, wat na een kwartier in de tweede helft de 1-3 opleverde. Na een uitstekende pass van Danique en dito loopactie kon onze Bergsche Haaland Sanne de keeper uitspelen en haar vierde hattrick in 8 speelrondes completeren.

Door deze treffer leek de wedstrijd gespeeld en dat moesten we wederom bekopen met een verzameling overtredingen. Nadat Nairi eerder al uit de wedstrijd gesandwicht werd moest Danique na een paardenkus noodgewongen naar de kant en konden ook Joelle en Sanne rekenen op een aantal charges. Het is goed dat het concept van zuivere speeltijd nog niet is ingevoerd, anders was er op zondagochtend nóg niet gefloten voor het einde van de wedstrijd.

Doordat het spel vaker stil lag dan dat er werd gevoetbald was dit niet “Moeders Mooiste”, maar in de problemen kwamen we niet. De achterhoede stond goed, de ingevallen Suus vulde de voor haar wat ongebruikelijke positie van rechter centrale verdediger heel goed in en kilometervreter Elize wist op het middenveld veel dicht te lopen. Aan de overkant kregen we genoeg kansen om de wedstrijd te beslissen, maar telkens stond de keeper of het vangnet achter het doel in de weg. Na een mooie rush van Anouk en een goede pass op Sanne werd de wedstrijd bijna definitief beslist en ook een uitstekend schot van onze derde hulp Jade werd getoucheerd waardoor deze nét aan de verkeerde kant van de paal verdween. Een minuut voor tijd moesten we na een rake vrije trap nog de aansluitingstreffer incasseren, maar echt vrezen voor een gelijkmaker hoefden we daarna niet. Nadat we zelf nog een kans en hoekschop konden noteren blies de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd en werd de vierde zege op rij binnengesleept: 2-3.