Eclatante overwinning in de zandbak van Zuilichem

Ondanks het vroege tijdstip was iedereen goed gemutst om na het schouwspel tegen MVV’58 de volgende uitdaging weer aan te gaan. Op het programma stond een uitwedstrijd tegen BZC’14, ditmaal op hun sportpark in Zuilichem. Ditmaal geen onbekende voor ons, waar eerder jaar met 0-3 en 3-1 deze tegenstander versloegen. Vooral de laatste wedstrijd bleek uiteindelijk een hels karwei, des te meer reden om de opponent niet te onderschatten.

Het zal een opvallende verschijning zijn geweest op De Meidijk, waar een entree met twee busjes en de 300 beats per minuut die uit de JBL blies niet alledaags zal zijn. Het sportpark, dat waarschijnlijk is gebouwd toen de regenboog nog in zwart-wit was, telde één speelveld, dat op zijn zachtst gezegd als zompig beschouwd kon worden. Het laatste kan uiteraard nooit een excuus zijn, deze wedstrijd moest gewoon gewonnen worden.

Nadat ook de zon haar entree had gemaakt en Inge in de voorbespreking nog even schitterend had gespeecht, kon de wedstrijd van start. De openingsfase was zeer gezapig van onze kant en daardoor konden we ook niet snel een stempel drukken. Zonder echt gevaarlijk te worden gaf de thuisploeg ons een aantal kleine waarschuwingen, waar we snel een antwoord op probeerden te geven. Er kwam wat maar tempo in ons spel, de diepgang werd weer gezocht en zodoende creëerden we steeds grotere kansen. De tandem Jay-Danique was weer van stal gehaald en combineerde er bij tijd en wijle lustig op los, waardoor er via links veel gevaar gesticht kon worden. Na een aantal keer in de zestien te zijn geweest werd in de 20ste minuut de score geopend: een mooie voorzet van Jay werd beheerst afgerond door Sanne.

Waar we helaas niet de energie en nauwkeurigheid van afgelopen woensdag konden brengen, vervoerden de intenties om te voetballen die na een kwartier voetballen tentoongesteld werden de trainer tot tevredenheid. De wedstrijd was volledig onder controle, de tegenstander had weinig in de pap te brokkelen en was met de minuut meer bezig met zeuren richting elkaar waardoor al snel na de eerste treffer de score werd verdubbeld. Zoals we het graag willen zien beloonde Danique vanaf links een goede loopactie van Milou aan de contrakant met een pass op maat, het schot van laatstgenoemde werd nog prima gekeerd maar de doelvrouw had geen antwoord op de attente Sanne: 0-2. Een paar minuten later werd een prachtige aanval met een dubbele driehoek net niet afgerond, maar nadat de afvallende bal snel heroverd werd wist Lotte de wedstrijd met een mooi afstandsschot al vroeg in het slot te gooien: 0-3.

De doelpunten volgden elkaar in rap tempo op en even kregen we een déjà-vu, maar het lukte niet om echt door te drukken. De meiden voelden zich af en toe als krokodillen in een moeras en hadden moeite om op het drassige veld dezelfde energie te brengen als afgelopen woensdag. Dit was ook zeker geen schande te noemen en derhalve konden we met een 0-3 ruststand redelijk tevreden zijn. Het wedstrijdbeeld veranderde in de tweede helft niet, we domineerden volledig en via Joelle werd de score al snel opgevoerd naar 0-4. De intenties om een goed positiespel te spelen en gecontroleerd op te bouwen van achteruit waren zoals vanouds, waardoor de tegenstander moeite had om ons onder druk te houden. Ondertussen waren vrijwel alle kansen voor ons en kon Sanne ons met een mooie vrije trap naar de 0-5 schieten. Ondanks dat er weinig aan de hand leek werd het toch nog even onvriendelijk, waar een gefrustreerde tegenstander in veel duels te laat kwam en het bij tijd en wijle nodig vond om handtastelijk te worden. Hand in eigen boezem hadden we hier aanvankelijk, inclusief trainer, beter mee om moeten te gaan en even een aantal keer naar de stand op het digitale scorebord moeten kijken. Na een aangevraagde time-out, basketbal is er niks bij, waren de emoties vanuit onze kant onder controle en kon de wedstrijd beheerst uitgevoetbald worden. Met een diagonale streep kon Sanne uiteindelijk de eindstand op het bord rammen: 0-6.