Berghem Sport komt net iets tekort in topper in Herveld

Op voorhand aangewezen als een van de sterkere teams in deze competitie wisten we dat het een uitdagende wedstrijd zou worden tegen de MO17-1 van Sportvereniging Herveld-Andelst, SVHA. Het kunstgrasveld op het sportpark in Herveld lag er goed bij, een prima complex van een dorpsclub waar bijna een kwart van de leden vrouwelijk is. Dat we in een dorp speelden midden in een nieuwbouwwijk werd in de warming-up wel duidelijk, waar naast de muziek van de tegenstander alleen het geluid van paarden en honden ter gehore was.

Deze stilte was met het eerste fluitsignaal ook direct voorbij, de start die uitmondde in een hele intense wedstrijd. De verwachtingen die er van tevoren waren van deze tegenstander waren bleken direct uit hun intenties: vanaf de eerste minuut werden we in volle intensiteit onder druk gezet. Het tempo dat er vooral bij balverlies bij de tegenstander op zat gaf ons nostalgische herinneringen aan de hoofdklassers die we in fase 1 bespeeld hebben, maar het verschil met de afgelopen weken bleek voor ons even te groot. We creëerden amper afspeelmogelijkheden, de beweging zonder bal kwam vaak te laat en daarbovenop wonnen we weinig tot geen duels. Desalniettemin, onder het motto ‘de hand in eigen boezem steken’ moet ook gezegd worden dat het tactisch niet goed in elkaar zat, waardoor de middenvelders van de thuisclub veel tijd en ruimte kregen om hun snelle, technische aanvallers te bedienen en was er dus ook voor de trainers vroeg werk aan de winkel.

Na een aantal waarschuwingen kwamen we in de 10e minuut op achterstand. In de opbouw van achteruit kon de tegenstander de bal hoog veroveren en tegendraads in een hoek schuiven: 1-0. Van deze tegenslag waren we even onder de indruk, in balbezit kwam ons vertrouwde spel totaal niet uit de verf en de tegenstander kreeg derhalve een aantal kansen op een verdubbeling van de score, maar een uitstekende Inge en de paal stonden in de weg. Na 20 minuten werd door een blessure het spel even stilgelegd, een mogelijkheid om aanwijzingen te geven die we niet onbenut lieten. In de fase die volgende werd het moment van doordekken op de middenvelders van de tegenstander steeds vaker herkend en kregen we wat grip op de wedstrijd. De bal werd wat langer in bezit gehouden, het lukte iets beter om onze aanvallers in 1-tegen-1 situaties te krijgen en met een aantal overlappende loopacties van de backs hadden we aanvallend iets meer in de pap te brokkelen. Via Jay konden we richting het einde van de eerste helft ook wat doelpogingen noteren. Het hoogtepunt van de eerste helft kwam van de voeten van Danique, die via een crosspass waar Ziyech jaloers op zou zijn Jay bereikte. Laatstgenoemde kon na een goede aanname Sanne net niet bedienen, waardoor we met een achterstand aan de thee én limonade gingen.

In de rust werden de instructies voor het druk zetten en verdedigen nog even verscherpt en besproken dat we vandaag wat sneller de lange bal moesten gaan hanteren. Na rust veranderde het wedstrijdbeeld en kregen we uitstekend druk op de tegenstander. De lijn van de laatste minuten van de eerste helft werd doorgetrokken en konden we Sanne wat vaker bereiken. Bij elke aanname stond er echter direct een tegenstander in de nek die alle ledematen van onze spits gebruikten om gevaar te voorkomen. Laatste leidde tot veel overtredingen, die door de scheidsrechter van dienst niet altijd juist beoordeeld werden, van beide kanten. De wedstrijd lag vaak stil en het was lastig om goed veldspel op de mat te leggen. De sfeer werd wat grimmiger, wat de kwaliteit van de wedstrijd niet ten goede kwam. Onze grootste kans in de tweede helft kwam van de voeten van Joelle, die na een uitstekende combinatie met Sanne nét voorlangs schoot. In de laatste minuten van de wedstrijd gingen we met meer risico op zoek naar de gelijkmaker, maar het was de tegenstander die in de counter het gevaarlijkste werd. In de 8 minuten blessuretijd kwamen we ook niet tot een doelpunt, waardoor het eerste verlies sinds oktober een feit was.

Het beste wat we na deze wedstrijd kunnen doen is in de spiegel kijken en constateren dat we door het tempo van de tegenstander onze intenties in balbezit niet goed konden doordrukken en simpelweg net iets tekort kwamen. In een wedstrijd waar het voetballend niet goed lukt is het zaak om elk duel met ziedende overtuiging in te gaan en je benen onder je romp vandaan te lopen. Iedereen heeff zich deze wedstrijd allemaal het apelazarus gelopen, voor elke bal geknokt en voor elkaar door het vuur gegaan, waar Nairi het hele Formule 1-grid kan voorzien van nieuwe banden met de aantal rubberen korrels die ze heeft verzameld. Natuurlijk de complimenten voor het gehele team voor het harde werken. Dat geen berg te hoog is voor dit team is al meermaals gebleken en dus hebben we alle vertrouwen dat deze piek ook weer beklommen gaat worden. Aanstaande zaterdag komt BZC’14 op bezoek, waarin we de lijn van de afgelopen maanden weer op kunnen pakken.