Collectieve strijd en vechtlust levert overwinning op na loodzware avond

Inmiddels stond de laatste wedstrijd van het drieluik alweer het programma en na vorige de twee uitstekende prestaties was het vertrouwen in drie nieuwe punten groot. De stand op de ranglijst schetst vooraf een beeld dat achteraf maar weer eens aantoont dat elke wedstrijd er een op zichzelf is en geen enkele overwinning zeker is. Van oudsher weten we dat er in derby’s bij Margriet en O.S.S.’20 altijd een stap extra wordt gezet en dat werd ook deze avond al snel duidelijk.

Dat de energierekeningen zijn gestegen was terug te zien aan de belichting op veld 4 van  Sportpark Amstelhoef, waar delen van het veld lastig zichtbaar waren. Of het mind-games waren laten we maar tot de verbeelding, maar met twee prachtige kunstgrasvelden ernaast was de keuze toch opmerkelijk. End of story, we waren blij dat we weer konden voetballen en ondanks de zenuwen was er veel zin in een mooie avond.

Klokslag half acht kon de wedstrijd van start en dat hebben we geweten ook; de thuisploeg startte zeer fel en met hoge pressie wilden ze duidelijk niet over zich heen laten lopen. We startten zelf wat angstig aan de bal en kwamen derhalve in de openingsfase niet bepaald in het hoofdstuk voor. Buiten een aantal corners om gaven we geen grote kansen weg, maar we kwamen na een kwartier spelen wel op achterstand. Een afstandsschot van de thuisploeg werd nog getoucheerd door Inge, maar de bal verdween helaas wel in het doel: werk aan de winkel. Na de openingstreffer van de thuisploeg leek de knop om en gingen we stukken beter voetballen. We gingen steeds meer creëren en na een mooie aanval werd Sanne oog in oog met de keeper gezet, maar het schot ging rakelings over. In balbezit konden we meer onze stempel drukken, de tegenstander kreeg steeds meer moeite met onze driehoek op het middenveld en de combinaties begonnen te lopen. Na wederom een prima aanval werd Sanne andermaal vrij voor de keeper gezet, die ze nu mooi uitspeelde en zodoende de bal in het lege doel kon schuiven: 1-1.

De gelijkmaker gaf vertrouwen waardoor er weer aardig gevoetbald werd. Nadat een aantal mooie kansen nog geen doelpunt opleverden, schoot Joelle na een goed uitgespeelde 2 tegen 1 situatie met Jay de 1-2 tegen de touwen. Voor rust bleven we nog even verder gaan waar we gebleven waren en kregen we mogelijkheden om de score uit te breiden. Deze bleven helaas onbenut en zodoende konden we met een minieme voorsprong de kleedkamers opzoeken. Het is duidelijk dat er deze avond hard aan getrokken moest worden en dus was de omgebogen achterstand na een moeizaam begin een prima uitgangspunt.

Waar we hoopten de lijn van de laatste fase van de eerste helft door te trekken werd er in de tweede helft duidelijk waarom er in het betaald voetbal zoveel geklaagd wordt over de overvolle agenda. Door pijntjes was er al tweemaal noodgewongen gewisseld en bij de overgebleven veldspelers liepen er een aantal toch flink op hun tandvlees. Vroeg in de tweede helft kon de thuisploeg tweemaal alleen op onze keeper af, maar de druk van achter en een goede redding van Inge konden de gelijkmaker voorkomen. Ere wie ere toekomt, door de vele lange ballen en de hoge druk van de thuisploeg werd ons het voetballen ontzettend lastig gemaakt. De mogelijkheden waren nu wel meer voor ons, maar telkens kon de keeper redding brengen.

De scheidsrechter floot het eerste half uur van de wedstrijd uitstekend, maar door de matige belichting werd zijn leiding de tweede helft wat warrig. Het leverde irritaties op en helaas werd dat laatste ons een kwartier voor tijd teveel: de leidsman trok Jay (tweemaal) de rode kaart en derhalve moesten we met een man minder de overwinning over de streep trekken. Waar de wedstrijd al een redelijke veldslag was moest de overlevingsmodus nu helemaal aan. De essentie was begrepen en de strijd werd geleverd in iets wat bij vlagen op een 6-1-2 formatie leek. Het is bewonderenswaardig dat er zelfs met 10 man nog getracht werd om op te bouwen van achteruit, maar het was in de slotfase toch echt vrouwen en kinderen eerst. Waar je verwacht dat de thuisploeg nu dichtbij een gelijkmaker zou komen was het tegendeel waar: uit de omschakeling waren de kansen waren voor ons en achterin werd de boel potdicht gehouden. Nadat ook Elize de gelopen meters moest bekopen met kramp moest er nog een ruime vijf minuut worden overleefd om de drie punten terug naar Berghem te nemen.

De mouwen werden nog eenmaal voor elkaar opgestroopt en dit resulteerde in een verdiende treffer. Na een goede steekpass met het chocoladebeen van Milou kon Joelle de wedstrijd beheerst beslissen: 1-3. De ontlading was mega, op het veld, op de bank en bij de toeschouwers. Ondanks de loodzware wedstrijd was dit toch een van de hoogtepunten van het seizoen, waar de passie er bij de laatste treffer vanaf spatte. Als er een kilometervergoeding moest worden uitgekeerd voor de meters die het team in de slotfase heeft afgelegd was ons potje snel leeg. Op een hele lastige avond heeft het collectief gepresteerd.